Bo widzisz, my wierzymy, że można podróżować inaczej. Tak jak my, w swoim rytmie. Kochamy wspólne śniadanka o poranku, zapach świeżo parzonej kawy, integrację od pierwszych chwil, od razu przejście na „ty” i ten przyjacielski, swobodny klimacik. 

​

We wszystkich aktywnościach zawsze bierzemy udział razem z grupą, jesteśmy jej częścią i robimy tylko to, co po prostu jest fajne i sprawia nam frajdę. Na pierwszym miejscu stawiamy warsztatowy charakter wyjazdu. Gotowanie w gwatemalskim domu z gwatemalską babcią, picie kakao z Majami w dżungli, pieczenie cynamonek na Lofotach w Norwegii czy własnoręczne robienie pamiątek z rogów jeleni w domu kultury na Arktyce. Każda z tych aktywności daje szansę na spotkanie z lokalną społecznością, zadanie kilku pytań, zobaczenie, jak żyją i nauczenie się czegoś nowego. Czasem warto zrobić coś pierwszy raz w życiu, spróbować czegoś, o czym nie mamy jeszcze wyrobionego zdania. A może… odważyć się wyjść trochę ze swojej strefy komfortu?

Wychodzimy z założenia, że dzięki takim spotkaniom z lokalsami możemy na chwilę stać się ich częścią, poczuć atmosferę miejsca w którym jesteśmy nie przez perspektywę popularnych atrakcji z map google czy poleceń bloga podróżniczego.

​

Na naszych wyjazdach stawiamy na otwartość i inkluzywność — nikogo nie wykluczamy. Dużą wagę przywiązujemy do tempa dostosowanego do wszystkich uczestników oraz do naturalnej integracji bez napinki. Spędzamy z Wami czas, słuchamy, dzielimy się historiami. Mało tego, tworzymy nowe, wspólne! Staramy się tworzyć unikalny klimat spontanicznego wyjazdu w zorganizowanych ryzach przewidywalności.

Co to oznacza?

1) Jest ostatni dzień III turnusu na Svalbardzie. Bierzemy udział w lokalnych warsztatach, ostrzymy rogi jelenia, z których powstaną nowe magnesy na lodówkę czy otwieracze do wina. Nagle jeden z uczestników dostaje powiadomienie: „Z powodu warunków pogodowych Twój dzisiejszy lot zostaje anulowany.” Chwilę później powiadomienie dociera do całego stada. Wchodzimy więc na booking.com, aby sprawdzić czy da się znaleźć nocleg na tę dodatkową, zupełnie spontaniczną noc. Nie ma nic. Longyearbyen to miasteczko liczące raptem 3000 mieszkańców. Doleciał właśnie dodatkowy samolot z turystami, ale przez pogodę nie zabrał tych, którzy mieli wylecieć wcześniej. Efekt? Sold out wszędzie. Linia lotnicza rozkłada ręce, zostaje tylko karimata i nocleg na lotnisku.

Hmm, ale przecież nie zostawimy naszych krówek na lodzie (dosłownie i w przenośni). Odpaliliśmy kontakty, wykonaliśmy kilka telefonów i tak udało nam się przenocować na Stacji Arktycznej jednego z azjatyckich krajów. Nazwy i lokalizacji nie wymienimy, bo oficjalnie nie jest to legalne. Ale co to dla nas! Hości rozpalili kominek, wyciągnęli projektor do puszczenia filmu i zrobili nam tosty z serem i słodką herbatą. Wieczorem wyszliśmy z arktycznym psem Ildefiksem (takim co całe życie pracował w zaprzęgu, a emeryturę grzeje się na stacji badawczej) na spacer. Po powrocie puściliśmy koncert Blue Cafe i zaśpiewaliśmy stare hity.
Spontaniczna, dla wielu stresogenna, sytuacja stała się unikalną przygodą i kolejnym fajnym wpisem w dzienniczku zwanym życiem.

2) Podczas II turnusu wyjazdu do Gwatemali zastaliśmy na drodze strajk lokalnej społeczności. Droga została zamknięta na odcinku 50 kilometrów, a najbliższy objazd wynosił 400 kilometrów.

Co teraz? - zapyta ktoś z tłumu.

Wychodzimy z busa by porozmawiać z protestującymi. Okazuje się, że rząd rok temu obiecał wyremontować nową drogę. Premier przyjechał, zrobił sporo zdjęć na tle popękanej drogi i potwierdził, że roboty budowlane zaczną się już wkrótce. Tak się jednak nie stało i z nowej drogi nici. Lokalsi więc protestują.

A my z nimi! Zrobiliśmy wspólne zdjęcia, daliśmy wywiad do lokalnej gazety jak duże znaczenie ma owa droga dla rozwoju turystyki i organizacji wycieczek takich jak nasza, zjedliśmy z nimi obiad. Przepuścili nas przez barykadę. Wsiedliśmy grupą do lokalnych Tuk Tuków i ruszyliśmy na koniec strajku. Tam dosiedliśmy się do miejskiego busika i pojechaliśmy dalej. Dla wielu przeszkoda i utrudnienie u nas stała się dodatkową atrakcją, możliwością spojrzenia na świat oczami strajkującego. Całe stado było przeszczęśliwe zaistniałą sytuacją.

Tak definiujemy podróże, stajemy się ich częścią. Zdobyte doświadczenie przekuwamy w nowe historie. Jeśli nie znamy odpowiedzi na pytanie to mówimy „Wiesz co, nie mam pojęcia."
Nie udajemy kogoś, kim nie jesteśmy. 

To dotyczy się również przewodników na wyjazdach. Nie chcemy być przewodnikami. Chcemy znajdować przewodników, którzy żyją w danym miejscu na codzień, mają doświadczenie i wiedzę. Naszym zadaniem jest znalezienie takich osób i skontaktowanie ich z grupą naszych uśmiechniętych krówek.

Jeśli chciałbyś poznać nowych przyjaciół, stworzyć niezapomniane, czasem spontaniczne wspomnienia, zrobić coś pierwszy raz w życiu, czasem nawet dziwnego czy po prostu dobrze się bawić, to jest to miejsce dla Ciebie.

Dołącz na jeden z naszych wyjazdów i stań się podróżującą krową.